beznadziejny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

beznadziejny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛznaˈʥ̑ɛ̇jnɨ], AS[beznaʒ́ėi ̯ny], zjawiska fonetyczne: zmięk.podw. art.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) pozbawiony wszelkiej nadziei
(1.2) kiepski, bardzo słaby
(1.3) iron. o znacznym nasileniu jakiejś cechy
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Jego sytuacja finansowa jest beznadziejna, zadłużenie wielokrotnie przekroczyło dochody.
(1.2) Ten tekst jest beznadziejny, nie nadaje się do opublikowania.
składnia:
kolokacje:
(1.1) beznadziejna sytuacja • beznadziejna rozpacz • beznadziejny przypadek
(1.3) beznadziejny marzyciel / idealista / optymista / fantasta / romantyk
synonimy:
(1.1) bezwyjściowy, patowy
(1.3) straszny, okropny
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) straszny, trudny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nadzieja ż, beznadzieja ż, beznadziejność ż
przysł. beznadziejnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: