cymbały

cymbały (język polski)

cymbały (1.1)

cymbały (1.1)

wymowa:

IPA: [t͡sɨ̃mˈbawɨ], AS: [cỹmbau̯y], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) muz. uderzany instrument strunowy; zob. też cymbały w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	cymbały
dopełniacz	cymbałów
celownik	cymbałom
biernik	cymbały
narzędnik	cymbałami
miejscownik	cymbałach
wołacz	cymbały

przykłady:

(1.1) Cymbalista zręcznie przesuwa palcami po cymbałach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cymbalista m, cymbalistka ż, cymbał mos

przym. cymbałowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac.

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Instrumenty muzyczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) cimbalom, dulcimer
• białoruski: (1.1) цымбалы lm
• bułgarski: (1.1) цимбал m
• esperanto: (1.1) zimbalono

źródła: