congiunzione

congiunzione (język włoski)

simbolo della congiunzione (1.4-5)

wymowa:

IPA: /koŋ.ʤun.'tsjo.ne/

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) połączenie, złączenie, zespolenie

(1.2) gram. spójnik

(1.3) log. koniunkcja

(1.4) astr. koniunkcja

(1.5) astrol. koniunkcja

odmiana:

(1.1-5) lp congiunzione, lm congiunzioni

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) congiunzione coordinante → spójnik współrzędny • congiunzione subordinante → spójnik podrzędny

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. congiungimento, congiunta ż, congiuntiva ż, congiuntivite ż, congiuntivo m, congiunto m, congiuntura ż

czas. congiungere, congiungersi

przym. congiuntivale, congiuntivo, congiunto, congiunturale

przysł. congiuntamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. coniunctio, -onis < łac. coniungĕre

uwagi:

(1.2) zobacz też: Indeks:Włoski - Słownictwo gramatyczne

(1.4-5) zobacz też: congiunzione • semisestile • semiquadratura • sestile • quadratura • trigono • sesquiquadratura • quinconce • opposizione

źródła: