ceklacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ceklacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ʦ̑ɛkˈlaʦ̑ʲja], AS[ceklacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. nocna włóczęga, tułanie się[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ceklarz m, ceklarka ż, ceklarstwo n, ceklowanie n, ceklownik m, cekmistrz m, ceklmistrz m, ceklatum n
przym. ceklarski
czas. ceklować, ceglować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ceklacja” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 259.