biwa

biwa (język polski)

biwa (1.1)

wymowa:

‹biła›, IPA: [ˈbʲiwa], AS: [bʹiu̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. czterostrunna japońska lutnia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biwa	biwy
dopełniacz	biwy	biw
celownik	biwie	biwom
biernik	biwę	biwy
narzędnik	biwą	biwami
miejscownik	biwie	biwach
wołacz	biwo	biwy

przykłady:

(1.1) Przy akompaniamencie biw wykonuje się pieśni klasyczne.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) chordofon

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

jap. 琵琶 (biwa)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) biwa
• japoński: (1.1) 琵琶 (びわ, biwa)
• rosyjski: (1.1) бива ż

źródła:

biwa (język angielski)

a biwa (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) muz. biwa (japoński instrument muzyczny)

odmiana:

(1.1) lp biwa; lm biwas

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) lute

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

jap.

uwagi:

źródła: