bieloruština

bieloruština (język słowacki)

Белару́ская мо́ва — мова беларусаў, уваходзіць у сям’ю індаеўрапейскіх моў, яе славянскай групы і ўсходнеславянскіх моваў падгрупы, на якой размаўляюць у Беларусі і па ўсім свеце, галоўным чынам у Расіі, Украіне, Польшчы.

bieloruština (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jęz. język białoruski, białoruszczyzna^[1]^[2]

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	bieloruština
dopełniacz	bieloruštiny
celownik	bieloruštine
biernik	bieloruštinu
miejscownik	bieloruštine
narzędnik	bieloruštinou

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:: rzecz. Bielorusko n, Bielorus m, Bieloruska ż; przym. bieloruský; przysł. bielorusky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

↑ Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 35.
↑ Hasło „bieloruština” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

[Ss-p-1] Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 35.

[2] Hasło „bieloruština” w: Slovník súčasného slovenského jazyka A – G [Słownik współczesnego języka słowackiego A – G], gł. red. Klára Buzássyová i Alexandra Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, Bratysława 2006, ISBN 978-80-224-0932-4.

[1]

[2]