bandżulanin
bandżulanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌbãn͇ʤ̑uˈlãɲĩn], AS: [bãṇǯulãńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udziąs.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Bandżulu[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bandżulanin bandżulanie dopełniacz bandżulanina bandżulan celownik bandżulaninowi bandżulanom biernik bandżulanina bandżulan narzędnik bandżulaninem bandżulanami miejscownik bandżulaninie bandżulanach wołacz bandżulaninie bandżulanie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) Gambijczyk
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Bandżul mrz
- forma żeńska bandżulanka ż
- przym. bandżulski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Nazwy państw świata, ich stolic i mieszkańców, oprac. Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej przy Głównym Geodecie Kraju, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Warszawa 2007, ISBN 978-83-239-9999-7, s. 14.