kunne

kunne (język duński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) móc

(1.2) potrafić

odmiana:

(1) kunne, kan, kunne, (have) kunnet

przykłady:

(1.1) Det kan jeg ikke. → (Ja) nie mogę (tego zrobić).

(1.2) Kan du sige det på polsk? (Kan du polsk?) → Czy potrafisz powiedzieć to po polsku? (Czy umiesz po polsku?)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.2) være i stand til

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

kunne (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) móc

(1.2) umieć, potrafić

odmiana:

(1) å kunne, kan, kunne, kunnet

przykłady:

(1.1) Jeg kan ikke komme i morgen → Nie mogę jutro przyjść.

(1.2) Kan du svømme? → Umiesz pływać?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: