blant

blant (język polski)

wymowa:

IPA: [blãnt], AS: [blãnt], zjawiska fonetyczne: nazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zob. joint

odmiana:

(1.1) lp blant|, ~a, ~owi, ~a, ~em, blancie, blancie; lm ~y, ~ów, ~om, ~y, ~ami, ~ach, ~y

przykłady:

(1.1) Mieszkałem wtedy w Londynie z jednym takim kolesiem, który codziennie palił blanty i niczym się nie przejmował. (z Internetu)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: joint

źródła:

blant (język norweski (bokmål))

wymowa:

znaczenia:

przyimek

(1.1) wśród, pośród

odmiana:

przykłady:

(1.1) Haren gjemte seg blant trærne. → Zając ukrył się pośród drzew.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

blant annet

etymologia:

uwagi: