psychopatia

psychopatia (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. zaburzenie osobowości charakteryzujące się trwałym wzorcem lekceważenia i łamania norm społecznych oraz praw innych ludzi; zob. też psychopatia w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	psychopatia	psychopatie
dopełniacz	psychopatii	psychopatii
celownik	psychopatii	psychopatiom
biernik	psychopatię	psychopatie
narzędnik	psychopatią	psychopatiami
miejscownik	psychopatii	psychopatiach
wołacz	psychopatio	psychopatie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) osobowość dyssocjalna, antyspołeczne zaburzenie osobowości

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

(1.1) ciemna triada

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. psychopata m, psychopatka ż

przym. psychopatyczny

przysł. psychopatycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) psychopathy, ASPD, APD
• białoruski: (1.1) псіхапатыя ż
• bułgarski: (1.1) психопатия ż
• chorwacki: (1.1) psihopatija ż
• czeski: (1.1) psychopatie ż
• estoński: (1.1) psühhopaatia
• francuski: (1.1) psychopathie ż
• hiszpański: (1.1) psicopatía ż, sicopatía ż
• niemiecki: (1.1) Psychopathie ż
• nowogrecki: (1.1) ψυχοπάθεια ż
• słowacki: (1.1) psychopatia ż
• ukraiński: (1.1) соціопатія ż, психопатія ż
• włoski: (1.1) psicopatia ż

źródła:

psychopatia (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) psych. psychopatia

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. psychopat m, psychopatka ż

przym. psychopatický

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: