Magnet

Magnet (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: /magˈneːt/ lm /magˈneːtə/ lub /magˈneːtən/

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) fiz. magnes

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Magnet	die Magneten
dopełniacz	des Magneten	der Magneten
celownik	dem Magneten	den Magneten
biernik	den Magneten	die Magneten

lub

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Magnet	die Magnete
dopełniacz	des Magnets des Magnetes	der Magnete
celownik	dem Magnet przest. dem Magnete	den Magneten
biernik	den Magnet	die Magnete

przykłady:

(1.1) Der Magnet zieht Eisen an. → Magnes przyciąga żelazo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Magnetisieren n, Magnetismus m, Magnetisierbarkeit ż, Magnetik ż

czas. magnetisieren

przym. magnetisch, magnetisierbar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: