Bornholm

Bornholm (język polski)

Bornholm (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈbɔrn̥xɔlm], AS: [born̦χolm], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. duńska wyspa w południowo-zachodniej części Bałtyku; zob. też Bornholm w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1) Bornholm jest być może najpiękniejszą z ponad czterystu duńskich wysp.

składnia:

(1.1) na + Ms.

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Bornholmczyk mos, Bornholmka ż, bornholmski mrz

przym. bornholmski

związki frazeologiczne:

etymologia:

duń. Bornholm < st.duń. Burghændeholm < st.duń. borg + -und + holm (→ wyspa z zamkiem)

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Bornholm
• duński: (1.1) Bornholm n
• niemiecki: (1.1) Bornholm
• ukraiński: (1.1) Борнгольм m

źródła:

Bornholm (język duński)

Bornholm (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) geogr. Bornholm

odmiana:

przykłady:

(1.1) Bornholm er måske den smukkeste af de over fire hundrede danske øer. → Bornholm jest być może najpiękniejszą z ponad czterystu duńskich wysp.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. bornholmsk

rzecz. bornholmsk n

związki frazeologiczne:

etymologia:

st.duń. Burghændeholm < st.duń. borg + -und + holm

uwagi:

źródła: