ilustrator
ilustrator (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba tworząca ilustracje, osoba zajmująca się ilustrowaniem – opatrywaniem tekstów ilustracjami
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ilustrator ilustratorzy dopełniacz ilustratora ilustratorów celownik ilustratorowi ilustratorom biernik ilustratora ilustratorów narzędnik ilustratorem ilustratorami miejscownik ilustratorze ilustratorach wołacz ilustratorze ilustratorzy
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ilustratorstwo m, ilustracja ż, ilustrowanie n, zilustrowanie n
- forma żeńska ilustratorka ż
- czas. ilustrować ndk.; zilustrować dk.
- przym. ilustratorski, ilustracyjny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) illustrator
- arabski: (1.1) مصور m
- baskijski: (1.1) irudigile
- białoruski: (1.1) ілюстратар m
- bułgarski: (1.1) илюстратор m
- czeski: (1.1) ilustrátor m
- francuski: (1.1) illustrateur m
- hindi: (1.1) चित्रकार m
- hiszpański: (1.1) ilustrador m
- japoński: (1.1) イラストレーター (irasutorētā)
- niemiecki: (1.1) Zeichner m, Illustrator m
- portugalski: (1.1) ilustrador m, desenhador m
- rosyjski: (1.1) иллюстратор m
- słoweński: (1.1) ilustrator m
- szwedzki: (1.1) illustratör w
- źródła:
ilustrator (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) ilustrator[1]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ilustracija ż, ilustrativnost ż
- forma żeńska ilustratorka ż
- czas. ilustrirati
- przym. ilustracijski, ilustrativen, ilustratorski
- przysł. ilustrativno
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła: