хоуи

хоуи (język staroruski)[edytuj]

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wulg. chuj (penis)

(1.1) deklinacja I (miękkotematyczna)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	хоуи	хоуꙗ	хоуи
dopełniacz	хоуꙗ	хоую	хоуи
celownik	хоую	хоуема	хоуемъ
biernik	хоуи	хоуꙗ	хоуѣ
narzędnik	хоуимь	хоуема	хоуи
miejscownik	хоуи	хоую	хоуихъ
wołacz	хоуꙗ	хоуꙗ	хоуи

przykłady:: (1.1) сикулица · микулица · ꙁ голꙑмъ · х[у]ꙗмъ · по оулици ·^[1] → łechtaczka, mechtaczka, z gołym chujem po ulicy.

etymologia:: poświadczone od drugiej połowy XIV wieku; najstarsze poświadczenie słowa chuj ze wszystkich języków słowiańskich; źródłosłów dla ros. хуй, ukr. хуй, białor. хуй, karpatorusiń. хуй; odziedziczone z prasł. *xujь; por. pol. chuj, bułg. хуй

uwagi:: słowa łechtaczka i chuj prawdopodobnie symbolizują tutaj kobietę i mężczyznę spacerujących po ulicy^[1]; słowo микулица (mikulica) to rymowane połączenie микоула (mikula) → Mikuła (zgrubienie od Mikołaj) oraz сикулица (sikulica) → łechtaczka^[1]; poświadczone tylko jako N.; forma N. хоуꙗмъ (xujamŭ) to gwarowa forma Pskowska^[1]