благостꙑни
благостꙑни (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ⰱⰾⰰⰳⱁⱄⱅꙑⱀⰻ
- transliteracja:
- blagostyn'i
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) dobroć, dobry uczynek[1][2]
- odmiana:
- (1.1) deklinacja III (ja-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik благостꙑн҄и благостꙑн҄ии благостꙑн҄иѩ dopełniacz благостꙑн҄иѩ благостꙑн҄ию благостꙑн҄ии celownik благостꙑн҄ии благостꙑн҄иꙗма благостꙑн҄иꙗмъ biernik благостꙑн҄иѭ благостꙑн҄ии благостꙑн҄иѩ narzędnik благостꙑн҄иѥѭ благостꙑн҄иꙗма благостꙑн҄иꙗми miejscownik благостꙑн҄ии благостꙑн҄ию благостꙑн҄иꙗхъ wołacz благостꙑн҄иѥ благостꙑн҄ии благостꙑн҄иѩ
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Czesław Bartula, Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym, PWN, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14280-4.
- ↑
Hasło „благостꙑн҄и” w: GORAZD.
