благословлѥниѥ
благословлѥниѥ (język staro-cerkiewno-słowiański)[edytuj]
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- ⰱⰾⰰⰳⱁⱄⰾⱁⰲⰾⰵⱀⰻⰵ
- transliteracja:
- blagoslovljenije
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) błogosławienie[1][2]
- odmiana:
- (1.1) deklinacja I (jo-tematyczna)
przypadek liczba pojedyncza liczba podwójna liczba mnoga mianownik благословлѥниѥ благословлѥнии благословлѥниꙗ dopełniacz благословлѥниꙗ благословлѥнию благословлѥнии celownik благословлѥнию благословлѥниема благословлѥниемъ biernik благословлѥниѥ благословлѥнии благословлѥниꙗ narzędnik благословлѥниемь благословлѥниема благословлѥнии miejscownik благословлѥнии благословлѥнию благословлѥниихъ wołacz благословлѥниѥ благословлѥнии благословлѥниꙗ
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- war. благословениѥ
- źródła:
- ↑ Czesław Bartula, Podstawowe wiadomości z gramatyki staro-cerkiewno-słowiańskiej na tle porównawczym, PWN, Warszawa 2004, ISBN 83-01-14280-4.
- ↑
Hasło „благословлѥниѥ” w: GORAZD.
