διαρρήκτης

διαρρήκτης (język nowogrecki)

transliteracja:

diarríktis

wymowa:

IPA: [ðja.ˈri.ktis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) włamywacz

odmiana:

(1.1) M10

przykłady:

(1.1) Ο αυτουργός της κλοπής του διαμερίσματος της κυρίας Ελένης είναι ένας έμπειρος και επιδέξιος διαρρήκτης. → Autorem okradzenia mieszkania pani Heleny jest pewien doświadczony i zręczny włamywacz.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) μπουκαδόρος, ποντικός, ριφιφής

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) κλέφτης

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. διάρρηξη ż, διαρρήκτρια ż

przym. διαρρηκτικός, διαρρηκτός

czas. διαρρηγνύω, διαρρηγνύομαι

związki frazeologiczne:

etymologia:

koine διαρρήκτης < koine διαρρήσσω

uwagi:

źródła: