włamywacz

włamywacz (język polski)

wymowa:

IPA: [vwãˈmɨvaʧ̑], AS: [vu̯ãmyvač], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) złodziej dokonujący kradzieży z włamaniem

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	włamywacz	włamywacze
dopełniacz	włamywacza	włamywaczy
celownik	włamywaczowi	włamywaczom
biernik	włamywacza	włamywaczy
narzędnik	włamywaczem	włamywaczami
miejscownik	włamywaczu	włamywaczach
wołacz	włamywaczu	włamywacze

przykłady:

(1.1) Gdy wychodzę z domu, zawsze zamykam drzwi na trzy zamki, bo boję się włamywaczy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) złodziej

hiponimy:

(1.1) kasiarz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. włam m, włamanie n, włamywanie n

forma żeńska włamywaczka ż

czas. włamywać się ndk., włamać się dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) burglar
• białoruski: (1.1) узломшчык m
• bułgarski: (1.1) взломаджия m
• francuski: (1.1) cambrioleur m
• hiszpański: (1.1) caco m, ganzúa ż, ladrón m
• kaszubski: (1.1) włómiwôcz m, wkrôdôrz m, włómnik m
• luksemburski: (1.1) Abriecher m, Brigang m
• nowogrecki: (1.1) διαρρήκτης m
• rosyjski: (1.1) взломщик m
• słowacki: (1.1) vlamač m

źródła: