Keilbein

Keilbein (język niemiecki)

1. Stirnbein (Os frontale)
2. Scheitelbein (Os parietale)
3. Nasenbein (Os nasale)
4. Siebbein (Os ethmoidale)
5. Tränenbein (Os lacrimale)
6. Keilbein (1.1) (Os sphenoidale)
7. Hinterhauptsbein (Os occipitale)
8. Schläfenbein (Os temporale)
9. Jochbein (Os zygomaticum) (1.1)
10. Oberkiefer (Maxilla)
11. Unterkiefer (Mandibula)

1. Sprungbein (Talus)
2. Fersenbein (Calcaneus)
3. Kahnbein (Os naviculare)
4. Keilbein I (2.1) (Os cuneiforme)
5. Keilbein II (2.1) (Os cuneiforme)
6. Keilbein III (2.1) (Os cuneiforme)
7. Würfelbein (Os cuboideum)

Keilbeine (Ossa cuneiformia) (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) anat. kość klinowa

(2.1) anat. kość klinowata

odmiana:

(1-2)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	das Keilbein	die Keilbeine
dopełniacz	des Keilbeins des Keilbeines	der Keilbeine
celownik	dem Keilbein	den Keilbeinen
biernik	das Keilbein	die Keilbeine

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: