ιππότης

ιππότης (język nowogrecki)

ιππότης (1.1)

wymowa:

IPA: [i.ˈpo.tis]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) hist. rycerz

(1.2) kawaler (orderu lub mężczyzna zachowujący się po kawalersku)

odmiana:

(1.1-2) M10: lp D. ιππότη; lm ιππότες, D. ιπποτών

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ίππος m, ιπποτικότητα, ιπποτισμός

przym. ιπποτικός

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) gr. ἱππότης → jeździec, kawalerzysta

uwagi:

źródła: