брьниѥ

брьниѥ (język staro-cerkiewno-słowiański)

transliteracja:

brĭnije

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) brud

(1.2) glina

odmiana:

(1.1-2) deklinacja I (jo-tematyczna)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	брьниѥ	брьнии	брьниꙗ
dopełniacz	брьниꙗ	брьнию	брьнии
celownik	брьнию	брьниема	брьниемъ
biernik	брьниѥ	брьнии	брьниꙗ
narzędnik	брьниемь	брьниема	брьнии
miejscownik	брьнии	брьнию	брьниихъ
wołacz	брьниѥ	брьнии	брьниꙗ

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

scs. брьна + -иѥ

uwagi:

źródła: