witaczka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

witaczka (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. przywitanie, witanie się[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przywitanie n, witacz mrz, witanie n
czas. powitać, przywitać dk., witać ndk.
przym. powitalny
wykrz. witaj, witam, powitać
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. witać + -ka
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: witanie
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „witaczka” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.