tailpiece

tailpiece (język angielski)

tailpiece (1.1) of a violin: ②

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) muz. strunnik, strunociąg

(1.2) druk. finalik (rodzaj winiety, ozdoba na końcu rozdziału lub całej książki)

(1.3) zakończenie

(1.4) archit. podciąg nadproża

(1.5) koniec lunety od strony okularu, wraz z pokrętłami ostrości, precyzyjnego przesuwu, itp.

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.2) headpiece

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: