spoluvlastník
spoluvlastník (język czeski)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) współwłaściciel
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik spoluvlastník spoluvlastníci dopełniacz spoluvlastníka spoluvlastníků celownik spoluvlastníkovi / spoluvlastníku spoluvlastníkům biernik spoluvlastníka spoluvlastníky wołacz spoluvlastníku spoluvlastníci miejscownik spoluvlastníkovi / spoluvlastníku spoluvlastnících narzędnik spoluvlastníkem spoluvlastníky
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) vlastník
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
spoluvlastník (język słowacki)[edytuj]
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
- (1.1) praw. współwłaściciel[1][2]
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) spolumajiteľ
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. spoluvlastníctvo n
- forma żeńska spoluvlastníčka ż
- przym. spoluvlastnícky
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ Hasło „spoluvlastník” w: Krátky slovník slovenského jazyka, J. Kačala – M. Pisárčiková – M. Považaj (red.), Veda, Bratysława 2004, ISBN 80-224-0750-X.
- ↑ Hasło „współwłaściciel” w: Gabriela Zoričáková, Vlasta Juchniewiczová, Maryla Papierz, Słownik terminologii prawniczej i ekonomicznej polski - słowacki, Wiedza Powszechna, Warszawa 2008, ISBN 978-83-214-1377-8.