smyk

smyk (język polski)

wymowa:

IPA: [smɨk], AS: [smyk]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pot. żart. dziecko, zwłaszcza o chłopcu: malec, brzdąc, szkrab

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smyk	smyki
dopełniacz	smyka	smyków
celownik	smykowi	smykom
biernik	smyka	smyków
narzędnik	smykiem	smykami
miejscownik	smyku	smykach
wołacz	smyku	smyki
ndepr. M. i W. lm: (ci) smycy / smykowie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. smyczek m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) карапуз m

źródła:

smyk (język czeski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) poślizg

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	smyk	smyky
dopełniacz	smyku	smyků
celownik	smyku	smykům
biernik	smyk	smyky
wołacz	smyku	smyky
miejscownik	smyku	smycích
narzędnik	smykem	smyky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

smyk (język wilamowski)

zapisy w ortografiach alternatywnych:

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) smyk

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: