samorzecznik

samorzecznik (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba autystyczna lub niepełnosprawna, która mówi we własnym imieniu o swoich prawach i potrzebach

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. samorzecznictwo n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) self-advocate

źródła: