sakta

sakta (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) zwalniać (o prędkości)

(1.2) tłumić, osłabiać

czasownik zwrotny sakta sig

(2.1) spóźniać się (np. o zegarze)

przymiotnik

(3.1) powolny, opieszały, ociężały

(3.2) stłumiony, słaby

(3.3) przyciszony, cichy

przysłówek

(4.1) powoli, pomału, zwolna, ociężale

(4.2) słabo

(4.3) cicho, po cichu

odmiana:

(1) att sakta, saktar, saktade, saktat, sakta! ; pres. part. saktande, perf. part. saktad

(3) sakta, sakta, blm; nie stopniuje się

(4) st. wyższy saktare; st. najwyższy saktast

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(3.2) över sakta eld → na małym ogniu

synonimy:

(1.1) retardera, sänka farten, bromsa

(1.2) dämpa, stilla

(3.1) långsam, trög, sölig, sävlig, maklig

(3.2) stilla, dämpad, svag

(3.3) tyst, dämpad

(4.1) långsamt, trögt, söligt, sävligt, makligt

(4.2) stilla, dämpat, svagt

(4.3) tyst, dämpat

antonimy:

(1.1) accelerera, öka farten, gasa

(3.1) snabb, rask

(4.1) fort, snabbt, raskt

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. saktande

przysł. sakteliga, sakteligen

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe saktmod

czasownik frazowy sakta av • sakta ner • sakta in

złożenie przymiotnikowe saktfärdig, saktmodig

fraza przysłówkowa i sakta mak • sakta men säkert

fraza wykrzyknikowa sakta i backarna

etymologia:

uwagi:

źródła: