mieć długi język

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

mieć długi język (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈmʲjɛ̇ʥ̑ ˈdwuɟi ˈjɛ̃w̃zɨk], AS: [mʹi ̯ėʒ́ du̯uǵi i ̯ẽũ̯zyk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • udźw. międzywyr.• i → j 
​?/i
znaczenia:

fraza czasownikowa

(1.1) nie umieć dochować tajemnicy, zwykle z powodu gadulstwa
odmiana:
(1.1) zob. mieć, "długi język" nieodm.
przykłady:
(1.1) Nie ufam mojej szwagierce, bo jest wścibska i ma długi język.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pot. mleć ozorem, kłapać dziobem, puszczać farbę
antonimy:
(1.1) trzymać język za zębami, nie puszczać pary z ust, milczeć jak grób; pot. trzymać buzię na kłódkę; posp. nie puszczać pary z gęby, trzymać gębę na kłódkę
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
inna wersja: mieć długi jęzor
zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=mieć_długi_język&oldid=7819493”