lelum polelum

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

lelum polelum (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈlɛlũm pɔˈlɛlũm], AS: [lelũm polelũm], zjawiska fonetyczne: nazal.
​?/i ​?/i
znaczenia:

fraza rzeczownikowa, rodzaj nijaki

(1.1) verb.eff. o kimś powolnym, flegmatycznym, rozlazłym[1], często niezdecydowanym, niemającym własnego zdania[2]

fraza przysłówkowa sposobu

(2.1) przest. opieszale, leniwie, od niechcenia[1]
(2.2) przest. o ubraniu: obwiśle[1]
odmiana:
(1.1,2.1-2) nieodm.
przykłady:
(1.1) Ten jej nowy chłopak to takie lelum polelum.
(2.1) Robił to lelum polelum.
składnia:
kolokacje:
(1.1) iść / jechać / stać jak lelum polelum
synonimy:
(1.1) guzdrała, ślamazara, śpiący rycerz, śpiąca królewna, ciepłe kluski/kluchy
antonimy:
(2.1) żwawo
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
od okrzyków staropolskich, w których dopatrywano się imion rzekomych bóstw słowiańskich; zob. też Lel i Polel w Wikipedii
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. II: H-M, Warszawa 1900–1927, s. 713.
  2. ↑ Bogusław Dunaj, Współczesny słownik języka polskiego, t. I, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 978-83-7476-264-9, s. 748.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=lelum_polelum&oldid=7840542”