kołowacieć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kołowacieć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. skołowacieć)

(1.1) niepokojąc się, poruszać się w kółko
(1.2) pot. tracić w czymś rozeznanie i orientację[1]
(1.3) stawać się odrętwiałym i sztywnym[2]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja III
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. koło n, kółko n, kółeczko n, kołek m, kół m, kołowacenie n, skołowacenie n, zakole n, kołowy mos
czas. skołowacieć dk., kołować ndk.
przym. kołowy, kolisty, kółeczkowy, skołowaciały
przysł. koliście
przyim. koło
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kołowacieć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kołowacieć” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.