kakel

kakel (język szwedzki)

wymowa:

IPA: [ˈkɑːkəl]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) bud. płytka ceramiczna np. do wykładania podłogi i ścian, kafel, kafelek, fliza

odmiana:

(1.1) ett kakel, kaklet, kaklen, kaklena

przykłady:

(1.1) Vi har blå kakel i badrummet. → Mamy niebieskie płytki w łazience.

składnia:

kolokacje:

(1.1) lägga / sätta / sätta upp kakel → kłaść / układać kafelki

synonimy:

(1.1) kakelplatta

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. kakla

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe kakelgolv, kakelplatta, kakelugn, kakelskärare, kakelsättare, kakelvägg

fraza przysłówkowa ända in i kaklet

etymologia:

uwagi:

por. glasyr • keram • klinker • terrakotta

źródła: