układać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

układać (język polski)[edytuj]

mężczyzna układa (1.2) posadzkę
wymowa:
IPA[ukˈwadaʨ̑], AS[uku̯adać]
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany (dk. ułożyć)

(1.1) doprowadzać coś do porządku
(1.2) tworzyć całość z określonych elementów
(1.3) komponować, tworzyć utwór
(1.4) tresować zwierzę do posłuszeństwa

czasownik zwrotny niedokonany układać się

(2.1) negocjować
(2.2) o ubraniu: przybierać na kimś określony kształt
(2.3) o wydarzeniach, sytuacji: rozwijać się
odmiana:
(1.1-4) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Mama kazała mi ułożyć zabawki.
(1.3) Ułożyłem dla ciebie piosenkę.
składnia:
(2.1) układać się z kimś
kolokacje:
(1.1) układać włosy / poduszki
(1.2) układać puzzle
(1.3) układać wiersz / piosenkę / plan
(1.4) układać psa / konia
synonimy:
(1.1) porządkować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. układ m, układzik m, układanka ż, układanie n, ułożenie n, kładzenie n, składanie n, złożenie n, układacz m, układaczka ż, układnica ż
czas. ułożyć dk., składać ndk., złożyć dk., kłaść ndk.
przym. ułożony, układny, układowy, układankowy
przysł. układnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: