jednomyślność
jednomyślność (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌjɛdnɔ̃ˈmɨɕl̥nɔɕʨ̑], AS: [i ̯ednõmyśl̦ność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik jednomyślność jednomyślności dopełniacz jednomyślności jednomyślności celownik jednomyślności jednomyślnościom biernik jednomyślność jednomyślności narzędnik jednomyślnością jednomyślnościami miejscownik jednomyślności jednomyślnościach wołacz jednomyślności jednomyślności
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) jednogłośność
- antonimy:
- (1.1) niejednomyślność
- hiperonimy:
- (1.1) podobieństwo
- hiponimy:
- (1.1) zgodność, solidarność
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. jednomyślny
- przysł. jednomyślnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego[2], Uniwersalny słownik języka polskiego[3]) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) unanimity
- baskijski: (1.1) ahobatezkotasun
- białoruski: (1.1) аднадушнасць ż
- francuski: (1.1) unanimité ż
- galicyjski: (1.1) unanimidade ż
- hiszpański: (1.1) unanimidad ż
- interlingua: (1.1) unanimitate
- kataloński: (1.1) unanimitat ż
- nowogrecki: (1.1) ομοφωνία ż
- portugalski: (1.1) unanimidade ż
- rosyjski: (1.1) единодушие n, единогласность ż
- słowacki: (1.1) jednomyseľnosť ż
- ukraiński: (1.1) однодумність ż
- źródła:
- ↑
Hasło „jednomyślność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Hasło „jednomyślność” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑
Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
