gospodzin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

gospodzin (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) st.pol. Pan, Bóg[1]
(1.2) st.pol. pan, władca[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) U twego Syna Gospodzina, matko zwolena Maryja![2]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
w XVI wieku wyraz notowany w formach gospodyn oraz hospodyn[3]
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: Pan
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: pan
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gospodzin” w: Słownik pojęciowy języka staropolskiego, kier. projektu Bożena Sieradzka-Baziur, Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk, Kraków, ISBN 978-83-64007-23-1.
  2. ↑ wolnelektury.pl Bogurodzica
  3. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „gospodyn” w: Słownik polszczyzny XVI wieku. Edycja internetowa, Instytut Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk, 2010–, ISBN 978-83-65573-85-8.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=gospodzin&oldid=8112409”