fors

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

fors (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przypadek, traf, los, szczęście[1]
(1.2) przeznaczenie[1]

przysłówek

(2.1) może, być może[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1-2) fortuna ż
(2.1) forsan, forsit, forsitan, fortasse, fortassis, forte
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Hasło „fors” w: Mały słownik łacińsko-polski, praca zbiorowa pod red. Józefa Korpantego, Wydawnictwo Szkolne PWN, Warszawa 2001, ISBN 978-83-7195-844-1, s. 288.

fors (język staronordyjski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) wodospad
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz staronordyjski, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.

fors (język szwedzki)[edytuj]

fors (1.1)
wymowa:
[får_s:] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) bystrze, bystrzyca[1]
odmiana:
(1.1) en fors, forsen, forsar, forsarna
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. forsa
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 133.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=fors&oldid=6633622”