bon ton
bon ton (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- ‹bą tą›
-
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest./żart.[1] dobry, właściwy ton; przykładny, nienaganny sposób bycia według przyjętych zasad towarzyskich
- odmiana:
- (1.1)[2] blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik bon ton dopełniacz bon tonu celownik bon tonowi biernik bon ton narzędnik bon tonem miejscownik bon tonie wołacz bon tonie
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- (1.1) zob. savoir-vivre
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Hasło „bon ton” w: Władysław Kopaliński, Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych, De Agostini Polska.
- ↑ fragment publikacji „Polski bez błędów. Poradnik językowy dla każdego” Wydawnictwa Szkolnego PWN (autorstwa Magdaleny Tytuły, Marty Łosiak) na stronie zapytaj.onet.pl