bimbać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bimbać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈbʲĩmbaʨ̑], AS[bʹĩmbać], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) pot. marnować czas, próżnować
(1.2) gw. (Śląsk Cieszyński i Zaolzie)[1][2] chwiać się, kołysać się
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Ciągle tylko bimbasz, zamiast się uczyć.
(1.2) Prziszij tyn knefel, bo bimbie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bimbanie n, bimbas mzw
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: chwiać się, kołysać się
źródła:
  1. Cieszyński słownik gwarowy, Józef Golec, Macierz Ziemi Cieszyńskiej, Cieszyn 1989.
  2. Słownik gwarowy Śląska Cieszyńskiego, red. Jadwiga Wronicz, Galeria „Na Gojach”, Ustroń 2010, ISBN 978-83-60551-28-8.