barndom

barndom (język norweski (bokmål))

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dzieciństwo

odmiana:

(1.1) en barndom, barndommen

przykłady:

(1.1) Hun hadde en lykkelig barndom. → Miała szczęśliwe dzieciństwo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. barn n

przym. barnslig, barnløs

przysł. barnslig

związki frazeologiczne:

etymologia:

nbk. barn + -dom

uwagi:

źródła:

 Hasło „barndom” w: Bokmålsordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

barndom (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) dzieciństwo

odmiana:

(1.1) ein barndom, barndomen lub barndommen, barndomar lub barndommar, barndomane lub barndommane

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. barn n

przym. barnsleg, barnlaus

przysł. barnsleg

związki frazeologiczne:

etymologia:

nn. barn + -dom

uwagi:

źródła:

 Hasło „barndom” w: Nynorskordboka, Språkrådet og Universitetet i Bergen.

barndom (język szwedzki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) dzieciństwo

odmiana:

(1.1) en barndom, barndomen, blm

przykłady:

(1.1) Hon hade en lycklig barndom. → Miała szczęśliwe dzieciństwo.

składnia:

kolokacje:

(1.1) barndomsminne • barndomsupplevelse

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. barn, barnslighet, barnlöshet

przym. barnslig, barnlös

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: