bankrutka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bankrutka (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) osoba płci żeńskiej, która straciła cały majątek, zbankrutowała[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
rzecz. bankructwo n, bankrutowanie n
forma męska bankrut mos
czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
przym. bankrucki
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: bankrut
źródła:
  1. ↑ Hasło „bankrutka” w: Słownik nazw żeńskich polszczyzny, pod red. Agnieszki Małochy-Krupy, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2015, ISBN 978-83-229-3465-4.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=bankrutka&oldid=7869745”