bankrutowanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bankrutowanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) ekon. popadanie w stan niewypłacalności i upadłości
(1.2) przen. doznawanie klęski, doświadczanie upadku
odmiana:
(1.1-2) blm,
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bankructwo n, bankrut m, bankrutka ż
czas. bankrutować ndk., zbankrutować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od bankrutować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: