baić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

baić (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) gw. mówić[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
od prasł. *bajitimówić, opowiadać bajki, obocznego wariantu *bajati (od tego pol. bajać, zob. tamże)[2]
por. czes. bájiti i słc. bájiť
wspomniane prasłowo jest również źródłosłowem dla zapożyczonego litew. bajinti[2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: mówić
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 83.
  2. 2,0 2,1 Hasło „bajiti” w: Słownik prasłowiański, red. Franciszek Sławski, t. I, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1974-2001, ISBN 83-04-00464-X, s. 182.