ausfallen

ausfallen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaʊ̯sˌfalən]

​ ​

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) wypadać, wypaść

(1.2) przestać działać, zepsuć się

odmiana:

(1.1-2) ausfall|en (fällt aus), fiel aus, ausgefallen (sein)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Ausfallen n, Ausfall m

przym. ausgefallen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: fallen • abfallen • anfallen • auffallen • auseinanderfallen • ausfallen • befallen • beifallen • dahinfallen • darüberfallen • durchfallen • einfallen • entfallen • gefallen • herabfallen • herausfallen • herunterfallen • hinauffallen • missfallen • umfallen • überfallen • verfallen • wegfallen • zerfallen • zufallen • zurückfallen • zusammenfallen

źródła: