wegfallen

wegfallen (język niemiecki)

wymowa:

​

znaczenia:

czasownik mocny, rozdzielnie złożony

(1.1) odpadać, odpaść

(1.2) wypadać, wypaść, zostawać wyeliminowanym, zostać wyeliminowanym, nie dojść do skutku, nie dochodzić do skutku

odmiana:

(1.1-2) wegfallen (fällt weg), fiel weg, weggefallen (sein)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Wegfallen n, Wegfall n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: fallen • abfallen • anfallen • auffallen • auseinanderfallen • ausfallen • befallen • beifallen • dahinfallen • darüberfallen • durchfallen • einfallen • entfallen • fortfallen • gefallen • herabfallen • herausfallen • herfallen • herunterfallen • hinauffallen • missfallen • umfallen • überfallen • verfallen • wegfallen • zerfallen • zufallen • zurückfallen • zusammenfallen

źródła: