annopolski
annopolski (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌãnːɔˈpɔlsʲci], AS: [ã•nopolsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.• gemin.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik annopolski annopolska annopolskie annopolscy annopolskie dopełniacz annopolskiego annopolskiej annopolskiego annopolskich celownik annopolskiemu annopolskiej annopolskiemu annopolskim biernik annopolskiego annopolski annopolską annopolskie annopolskich annopolskie narzędnik annopolskim annopolską annopolskim annopolskimi miejscownik annopolskim annopolskiej annopolskim annopolskich wołacz annopolski annopolska annopolskie annopolscy annopolskie nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Annopol m, annopolanin m, annopolanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „annopolski” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
