kopernik

kopernik (język polski)

wymowa:

IPA: [kɔˈpɛrʲɲik], AS: [koperʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) chem. pierwiastek chemiczny o symbolu Cn i liczbie atomowej 112; zob. też kopernik (pierwiastek) w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	kopernik
dopełniacz	koperniku
celownik	kopernikowi
biernik	kopernik
narzędnik	kopernikiem
miejscownik	koperniku
wołacz	koperniku

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) symbol. Cn, daw. ununbium

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Kopernik mos/mzw, kopernikana nmos, kopernikanizm mrz, kopernikologia ż, kopernikolog mos, kopernikolożka ż, kopernikanista mos, kopernikanistka ż

przym. Kopernikowski, kopernikowski, kopernikański

związki frazeologiczne:

etymologia:

od nazwiska Mikołaja Kopernika

uwagi:

• zob. też Kopernik (ujednoznacznienie) w Wikipedii
• zobacz też: Indeks:Polski - Pierwiastki chemiczne

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) copernicium
• baskijski: (1.1) kopernizio
• białoruski: (1.1) каперніцый m
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) капэрніц m
• estoński: (1.1) koperniitsium, kopernikium
• fiński: (1.1) kopernikium
• hiszpański: (1.1) copernicio m
• kataloński: (1.1) copernici m
• łaciński: (1.1) copernicium n
• niemiecki: (1.1) Copernicium n
• nowogrecki: (1.1) κοπερνίκιο n
• słowacki: (1.1) kopernikium m
• szwedzki: (1.1) copernicium
• węgierski: (1.1) kopernícium
• włoski: (1.1) copernicio m

źródła: