liczba mnoga

liczba mnoga (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlʲiʤ̑ba ˈmnɔɡa], AS: [lʹiǯba mnoga], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw.

znaczenia:

związek wyrazów w funkcji rzeczownika rodzaju żeńskiego

(1.1) gram. w deklinacji: cecha wyrazu opisującego więcej niż jeden element

odmiana:

(1.1) zob. liczba, mnogi (związek zgody)

przykłady:

(1.1) Niektóre rzeczowniki w języku polskim nie mają (formy) liczby mnogiej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) liczba pojedyncza

wyrazy pokrewne:

(1.1) zob. liczba

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) plural
• chorwacki: (1.1) množina ż
• duński: (1.1) flertal n
• esperanto: (1.1) multenombro, plurnombro, pluralo
• fiński: (1.1) monikko
• francuski: (1.1) pluriel m
• fryzyjski: (1.1) meartal n
• hiszpański: (1.1) plural
• holenderski: (1.1) meervoud n
• islandzki: (1.1) fleirtala ż
• japoński: (1.1) 複数形 (ふくすうけい, fukusū-kei)
• jidysz: (1.1) מערצאָל ż (mercol)
• łaciński: (1.1) pluralis
• niemiecki: (1.1) Plural m, Mehrzahl ż
• norweski (bokmål): (1.1) flertall n
• norweski (nynorsk): (1.1) fleital n
• nowogrecki: (1.1) πληθυντικός
• rosyjski: (1.1) множественное число n
• słowacki: (1.1) množné číslo n, plurál m
• ukraiński: (1.1) множина (množyna) ż
• wietnamski: (1.1) số nhiều
• włoski: (1.1) numero plurale m, plurale m

źródła: