brakować

brakować (język polski)

wymowa:

IPA: [braˈkɔvaʨ̑], AS: [brakovać]

znaczenia:

czasownik nieprzechodni, aspekt niedokonany

(1.1) być w zbyt małej ilości lub liczbie, nie wystarczać

czasownik przechodni, aspekt niedokonany

(2.1) urz. kontrolować jakość towarów, wyrobów poprzez odrzucanie braków

odmiana:

(1.1) brak|ować, koniugacja IV

przykłady:

(1.1) Brakuje mi moich ulubionych butów, które zostawiłem w domu.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) wystarczać

wyrazy pokrewne:

(1-2) rzecz. brak

(1.1) czas. braknąć dk.; zabraknąć dk.

(2.1) rzecz. brakowanie; czas. wybrakować dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) miss, lack
• dolnołużycki: (1.1) felowaś, brachowaś
• esperanto: (1.1) manki
• hiszpański: (1.1) faltar
• interlingua: (1.1) mancar, carer
• islandzki: (1.1) vanta
• jidysz: (1.1) פֿעלן
• niemiecki: (1.1) fehlen, mangeln
• polski język migowy: (1.1)
• rosyjski: (1.1) недоставать
• szwedzki: (1.1) saknas, fattas, tryta
• tetum: (1.1) mukit, falta
• włoski: (1.1) mancare

źródła: