Beamter

Beamter (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [bəˈʔamtɐ]

^{ⓘ ⓘ}

znaczenia:

rzeczownik odprzymiotnikowy, rodzaj męski

(1.1) zaw. urzędnik

odmiana:

(1.1)

przypadek	deklinacja	liczba pojedyncza	liczba mnoga
Nom.	słaba mieszana mocna	der Beamte ein Beamter Beamter	die Beamten Beamten Beamte
Gen.	słaba mieszana mocna	des Beamten eines Beamten Beamten	der Beamten Beamten Beamter
Dat.	słaba mieszana mocna	dem Beamten einem Beamten Beamtem	den Beamten Beamten Beamten
Akk.	słaba mieszana mocna	den Beamten einen Beamten Beamten	die Beamten Beamten Beamte

przykłady:

(1.1) Die Beamten überprüften das Objekt. → Urzędnicy skontrolowali obiekt.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) Beruf

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Beamteter m

forma żeńska Beamtin ż, Beamte ż, Beamtete ż

przym. beamtet

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Niemiecki - Zawody

źródła: