pokutnik
pokutnik (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek odprawiający pokutę
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pokutnik pokutnicy dopełniacz pokutnika pokutników celownik pokutnikowi pokutnikom biernik pokutnika pokutników narzędnik pokutnikiem pokutnikami miejscownik pokutniku pokutnikach wołacz pokutniku pokutnicy
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pokuta ż, pokutowanie n
- czas. pokutować ndk.
- przym. pokutny, pokutniczy
- przysł. pokutniczo
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) kajícník
- hiszpański: (1.1) penitente m
- interlingua: (1.1) penitente
- niemiecki: (1.1) Büßer m
- nowogrecki: (1.1) μετανοών m
- ukraiński: (1.1) покутник m
- wilamowski: (1.1) buser m, bu̇sser m, büser m
- źródła: