Przejdź do zawartości

pokuta

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
wymowa:
IPA[pɔˈkuta], AS[pokuta]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) rel. przyjęta dobrowolnie lub narzucona kara za grzechy; zob. też pokuta w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Była to jego pokuta za grzechy młodości.
składnia:
kolokacje:
(1.1) odbyć / odprawić pokutę
synonimy:
(1.1) ekspiacja
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokutnik m, pokutnica ż, pokutowanie n
czas. pokutować ndk., odpokutować dk.
przym. pokutny
związki frazeologiczne:
przeproszenie jest najlepszą formą pokuty
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grzywna, mandat, kara pieniężna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. pokutový
czas. pokutovat
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) grzywna, mandat, kara pieniężna[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) trest
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. pokutový
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Nina Trnka, Slovak-English English-Slovak Dictionary, Hippocrene Books, New York 1992, ISBN 0-87052-115-2, s. 283.